Kevin Chu – architect en ontwerper en Giulia Dibonaventura, ECO 1, Discovery Bay (Hong Kong)
Hong Kong is bekend vanwege zijn internationale zakenleven, een iconische skyline met Blade Runner-achtig futurisme, met de snelle lifestyle die daarmee gepaard gaat. Maar op 25 minuten met de veerboot van het stadscentrum ligt Discovery Bay op het eiland Lantau. Auto's zijn niet toegestaan in de straten van Discovery Bay – er rijden alleen golfkarretjes, en een groot nationaal park doorsnijdt een groot deel van het eiland.
Daarbij past goed dat de architect en ontwerper Kevin Chu en zijn vrouw Giulia Dibonaventura ervoor kozen om zich in Discovery Bay te vestigen. Kevin heeft bij de projecten van zijn bedrijf COC Design altijd ecologische overwegingen een rol laten spelen – of het nu gaat om de invloed van natuurlijke vormen, het gebruik van duurzame of hergebruikte materialen en het rekening houden met de milieu-effecten van bouwwerken.
Als partners brengen Kevin en Giulia de ideeën van COC Design in de praktijk: ze hebben thuis een grote daktuin waar ze 80 procent van hun groente zelf verbouwen, terwijl ze hun huis met gerecyclede materialen hebben laten bouwen. Te midden van alle betonnen en stalen bouwwerken van de stad vormt hun huis een groene oase.
Allebei jullie levens draaien om duurzaamheid, kun je ons vertellen waar de aanvankelijke gedachte vandaan kwam?
Kevin: Het is met deze loft begonnen. Toen we in deze loft kwamen wonen en besloten om dit allemaal te doen, dat was het moment dat we echt zijn veranderd.
Giulia: We hebben voorheen altijd gehuurd dus hoefden we niet zo veel te doen. Toen we dit appartement kochten, dachten we 'Ja, dit gaat ons speelterrein worden!' Ik ben dan ook opgegroeid in een gezin dat met respect met andere mensen en het milieu omging. Deze twee zaken gaan hand in hand – als je het milieu respecteert, respecteer je ook de levens van anderen. Sinds ik een kind was, hebben we altijd dingen gerecycled en altijd geprobeerd om energie en water te besparen. Het was iets natuurlijks. Voor Kevin was het net even anders.
Kevin: Ik ben opgegroeid in een gezin dat zich er niet druk om maakte [lacht], laten we eerlijk zijn! Het grootste deel van mijn familie geeft niks om het milieu – als ik mijn neven en nichten zou vertellen dat ze een elektrische auto zouden moeten kopen, zouden ze me uitlachen! Het is hun droom om een Ferrari met een enorme verbrandingsmotor te kopen! Voordat ik Giulia tegenkwam, ontwierp ik al zaken die door de natuur waren beïnvloed en liet ik de natuur en design samensmelten, maar dat wilde niet zeggen dat ik duurzaam was. Ik dacht gewoon aan gave ideeën. Maar sinds ik mijn vrouw heb leren kennen, ben ik het beginnen te leren.
Giulia: Ik heb Kevin gezegd dat als hij een architect wilde zijn die geïnspireerd is door de natuur, hij zelf ook dezelfde idealen in de praktijk zou moeten brengen – je kunt geen duurzaam product verkopen zonder zelf op duurzame wijze te leven. Ik wijs Kevin altijd op de recyclage.
Hoe ziet jullie gemiddelde dag eruit? En hoe verschilt deze van die van andere mensen in Hong Kong?
Giulia: Gewoonlijk staan we op en het eerste dat Kevin na het ontbijt doet, is het verzorgen van de daktuin – hij checkt of alles in orde is, dat er geen insecten zijn – alle taken van een tuinier! Ik neem meestal de boodschappen voor de lunch en het avondeten voor mijn rekening. We houden allebei van koken en van het eten van goed eten. Op het moment houd ik me met de keuken bezig, maar als Kevin tijd heeft, is dat iets dat we samen doen.
Kevin: Zij is Italiaanse dus maakt ze goed Italiaans eten maar ik ben beter in het bereiden van Thais eten of Zuidoost-Aziatische dingen dus dat is wat ik doe. 's Morgens verzorg ik onze stadstuin boven, maar soms als ik vastzit met mijn werk hou ik ervan om te gaan wandelen en aan sport te doen. Door het doen van buitenactiviteiten krijg ik inspiratie: ik kijk naar planten en naar wat dieren nou eigenlijk zijn en ik verwerk dat in mijn ontwerpen. We zijn gezegend dat we in dit deel van Hong Kong wonen, het is hier erg groen en zeer toegankelijk. Het werkt ook goed voor ons omdat ik vanuit huis werk. Als je op kantoor werkt, zou wat ik doe moeilijker zijn klaar te spelen. In plaats van het in Hong Kong gebruikelijke tempo van de klok rond werken en erg laat klaar zijn, kan ik gewoon aan het werk gaan en ook doen wat ik gedurende de dag buiten wil doen.
Giulia: De meeste mensen moeten op kantoor werken. Wij hebben het geluk dat we veel flexibeler zijn. Dat is de reden waarom we ervoor hebben gekozen in deze omgeving te wonen. In onze vrije tijd houden we ervan om buiten te zijn: om te wandelen of wat dan ook, of zelfs om een glas sap of wijn op ons dak te drinken terwijl we de planten controleren.
Hong Kong roept niet direct het beeld op van natuur, dus het is interessant dat het buitenleven zo'n grote rol in jullie werk en levens speelt.
Giulia: Hoewel Hong Kong een grote stad is, is de wilde natuur erg toegankelijk. We hebben eerder vijf jaar lang in Beijing gewoond en in Beijing zijn veel parken – dus als we buiten wilden zijn, gingen we naar parken, maar om vanuit Beijing naar de bergen te gaan is erg ver. Hong Kong is klein in vergelijking met Beijing en net buiten de voorsteden is er wilde natuur! We hebben het geluk in een buitenwijk te wonen en vanuit mijn raam kan ik de bossen zien! Maar zelfs als je in het centrum woont kun je nog steeds binnen een half uur in het nationale park zijn. Ook al is Hong Kong soms erg stressvol, er is een goede balans.
Wat voor soort planten groeien in jullie tuin?
Kevin: Soms weet ik niet wat we verbouwen! We verbouwen rucola, boerenkool, aubergines, tomaten, basilicum, tijm en nog meer kruiden.
Giulia: Goede tomaten zijn een serieuze zaak hier.
Wat eten de mensen in Hong Kong normaalgesproken zoal?
Kevin: Mensen gaan vaak uit eten. Als je kijkt naar de appartementen in Hong Kong, zelfs bij de grotere, zijn de keukens er belachelijk klein. Ze zijn er meer voor de show! Al mijn neven en nichten eten zeker altijd buiten de deur, als ze geen personeel hebben dat voor ze kookt tenminste. Het heeft veel te maken met de werkdruk. Als je tot 20:30 uur werkt, wil je daarna niet meer koken. Je wilt alleen maar naar huis gaan, eten en gaan slapen.
Giulia: Nou, zo ongeveer. Toen we in Beijing woonden en ik erg veel aan het werk was, was ik gek genoeg om midden in de nacht koekjes te gaan bakken. De volgende dag stond ik weer op om naar mijn werk te gaan. Het hangt ervan af of je koken leuk vindt of niet. Wij houden allebei erg van koken. Soms zijn we een beetje lui en eten we ook buiten de deur, maar de meeste mensen kunnen niet eens koken.
Dus is jullie huis (een live-in concept huis dat je ECO 1 genoemd hebt) jullie inspanning om de natuur en de stad met elkaar te verzoenen?
Kevin: Nou, ECO 1 werkt alleen in de context van Hong Kong. Als ik dit systeem bijvoorbeeld in de geboorteplaats van Giulia zou implementeren, zou dat niet zinvol zijn. Ze hebben daar zoveel landbouwgrond beschikbaar. Dit is wat mijn bedrijf de afgelopen tien jaar heeft gedaan – het inbrengen van de agrarische lifestyle in de stad. Dit is nog steeds een golf voor wat mijn bedrijf heeft gedaan – het experiment in onze eigen loft is het ingaan tegen veel trends die stadsmensen hebben aangenomen. In Hong Kong is het uniek te noemen dat het kan werken als een design-ideologie. We hebben dan ook een dak, maar op de meeste andere appartementen in Hong Kong kun je een basilicumplant laten groeien en dat is het dan. Het is geen systeem dat bij iedereen in Hong Kong past.
Jullie maken thuis ook gebruik van vele gerecyclede en hergebruikte materialen — met kartonnen lampen, een piepschuim boekenkast en het gebruik van spaanplaat. Is dit een groeiende trend in Hong Kong?
Kevin: In Hong Kong maken bedrijven gebruik van hergebruikte materialen maar, wat betreft woonhuizen houden mensen er niet van om deze materialen te gebruiken. Ze denken dat het goedkoop is en er niet goed uitziet. Wereldwijd, buiten Hong Kong, gebruikt men hergebruikte materialen bij interieurdesign voor woonhuizen. In Hong Kong willen mensen nog steeds een solide eiken of marmerlook. Maar om gebruik te maken van duurzame materialen kost ongeveer even veel! Maar als iemand zich echte houten stoelen kan veroorloven, waarom zou hij dan gebruik maken van gerecycled plastic? Het hangt ervan af hoe je de wereld wilt waarnemen – als je een beetje meer bezorgd wilt zijn, heb je hier je antwoord.
Jij (Kevin) neemt niet alleen nieuwe materialen, maar ook technologieën in je ontwerpen op. Vertel ons wat meer over deze benadering.
Kevin: Op dit punt verschillen Giulia en ik erg van elkaar! Ik hou van hele oude technologieën en gebouwen, maar ook van super hightech-dingen. Ik hou ervan om ze te laten samensmelten. Ik werk aan een VR-weergave van gebouwen waar klanten naar binnen kunnen gaan en kunnen zien waar ik mee bezig ben. En een drone is een manier waarop ik foto's maak. Als ik naar een plaats ga, moet de hoek correct zijn. Google Maps is vaak niet zo accuraat, dus heb ik de drone nodig voor de foto's. Ik hou ook erg veel van nieuwe materialen. Ik moet begrijpen wat het laatste aanbod aan materialen is. Zo is er bijvoorbeeld een nieuwe verf die gifstoffen absorbeert. Wanneer je die afwast, worden de gifstoffen weggespoeld en zullen deze niet meer werkzaam zijn. Er zijn veel van dit soort ontwikkelingen gaande in de wereld. Ik ben erg in technologie geïnteresseerd, maar Giulia is relaxter.